Byliśmy w ogrodzie. Czyli w teatrze.
Ogród był zaczarowany. Jak to w Teatrze Małego Widza.
Cudna ogrodniczka (Lena Kowalska) wyczarowywała tam same cuda i cudeńka. A wszystko tanecznym krokiem i w rytm muzyki.
Koś (niespełna dwa lata) siedział jak… zaczarowany. Tytus (cztery lata) – choć w drodze do teatru zaliczył upadek zębami na kocie łby (bunt, ręce w kieszeni, nie chcę iść do innego teatru, kocham tylko tamten! *), zapomniał w końcu o rozwalonej wardze i wskoczył na scenę, kiedy tuż po przedstawieniu można było bawić się doniczkami i wężami ogrodowymi.
Frajda dla dzieci, relaks dla rodziców!
PS Moja wina! Chodziliśmy z Tysiem i Kosiem na Międzynarodowy Festiwal Teatru dla Najmłodszych TAKE PART IN ART do Starej Prochowni. Festiwal się skończył, więc regularne sztuki teatralne wróciły Do Teatru Małego Widza przy Jezuickiej. Ale mama (ja) wszystko pochrzaniła i pojechała do Prochowni, po czym spod niej ruszyła, mówiąc, że to nie ten teatr. Tytus w ryk, że on kocha tylko ten. Eh… Dalej już wszystko wiecie. No, prawie wszystko, bo panie z teatru, widząc w jakim Tytus jest stanie fizycznym (lejąca się krew z wargi) i psychicznym (nie ten teatr oraz upadek) podarowały mu KOTA. Tyt tak się przejął, że ma go przytulać, że (prawie) zapomniał o swoim dramacie. Kot jest z nami cały czas. Jest ukochany i nazywa się… KOT Policjant.
