Plac zabaw. Właśnie wyszliśmy z Tysiem z genialnych zajęć Socatots. Piłka nożna dla maluchów, a tak naprawdę świetna ogólnorozwojówka dla smyków. Ucząca i koordynacji, i równowagi i… porządku, bo przyrządy do ćwiczeń zawsze trzeba odnieść na miejsce. Tysiek jest zachwycony, my też, więc co sobota drałujemy na trening.
Dziś, po godzinnym szaleństwie Tysiek pokazał: TAM! TAM? – spojrzałam. Plac zabaw. Ładny, duży, zadbany. Idziemy. Tytus szaleje w piaskownicy, na zjeżdżalni, na huśtawkach. Minęła godzina, a on dopiero się rozkręca.
A mnie coś uwiera i nie wiem co. Nagle uderza mnie to jak bicz. Cholera, co się tu dzieje!? Rozglądam się wokół i liczę… Niemal połowa rodziców jest przyklejona do swoich telefonów albo laptopów. Nie wierzę! Tak bardzo, że teraz już gapię się jak opętana. Są trzy typy zachowań:
1. rodzic nie podnosi wzroku przez 30 minut i nie ma pojęcia, co robi jego dziecko
2. rodzic czasem zerknie w kierunku, gdzie ostatnio był syn/córka i rzuci: wolniej, bo się przewrócisz
3. rodzic udaje przed sobą, że jest na placu zabaw z dzieckiem i – nie przerywając rozmowy na 5 sekund – sztucznie uśmiecha się do syna/córki i odrzuca mu piłkę
To było straszne. Horror. A my się dziwimy, że podczas przerwy w lekcjach uczniowie ze sobą nie rozmawiają. Nie rozmawiają, bo nie potrafią. Tak jak rodzice.
A my się dziwimy, że syn jest uzależniony od ekranu komputera. Jest, jak tata.
A my się dziwimy, że rośnie nam pod bokiem pokolenie aspołecznych cyborgów. Nie rośnie, sami je skrzętnie pielęgnujemy i hodujemy.
Było mi strasznie wstyd. Za rodziców. I było mi strasznie żal tych dzieci. jeden chłopiec, którego tata cały czas rozmawiał z kolegą przez komórkę, popatrzył na mnie smutnym wzrokiem. Naprawdę smutnym.
Po tym wszystkim wstydziłam się wyjąć telefon, żeby zrobić Tyśkowi zdjęcie i wysłać Pawłowi.
Opamiętajmy się, bo za ładnych parę lat nasze dzieci nie będą potrafiły się przywitać inaczej niż wysyłając sobie emotikony. Nie udawajmy przed sobą, że jesteśmy super rodzicami, bo spędzamy godzinę na placu zabaw. To nie jest czas z dzieckiem. Więcej tym krzywdy dla takiego smyka niż radości. Nie róbmy wielgachnych dziur w emocjonalności szkrabów, które teraz jeszcze mogą wyrosnąć na ludzi, nie na roboty.
Tysiek, obiecuję Ci, że po prostu będą. Dla Ciebie.
Mama.
